دستورالعمل کمانداران معلول (بخش دوم)

در کمال تعجب هم کمانداران معلول ایستاده و هم کمانداران معلول نشسته در کلاس ایستاده شرکت می‌کنند. تنها نقطه‌ی مشترک بین آن‌ها این است که پاها بر روی زمین قرار دارند، در حالی که پای کمانداران معلول روی ویلچر روی جاپایی ویلچر قرار دارد.

مربیان با اندکی آزمایش می‌تواند بفهمند که با قرار دادن پا روی زمین تا چه اندازه تعادل ایجاد می‌شود. در حالی که پاها بر روی زمین قرار دارند اقدام به تیراندازی با کمان در حالت نشسته کنید. سپس مجدداً این کار را انجام دهید اما پاهای‌تان را به گونه‌ای بالا ببرید که در مقابل‌تان در حالت کشش و بدون تکیه‌گاه قرارگیرند تا متوجه شوید که چه میزان حس عدم‌تعادل به شما دست می‌دهد.
افرادی که علیرغم توانایی در ایستادن و راه رفتن از صندلی استفاده می‌کنند این کار را با دشواری و احتمالاً فقط بدین علت انجام می‌دهند تا بدن خود را راست نگه دارند. همچنین در هنگام تیراندازی قادر به ایستادن نخواهند بود. قوانین کمیته‌ی بین المللی پارالمپیک به آن‌ها اجازه می‌دهد تا از هر نوع صندلی استفاده کنند هرچند که در مورد میزان فضایی که صندلی می‌تواند در خط تیراندازی اشغال کند محدودیت‌های وجود دارد. با این حال مجاز به استفاده از پشتی صندلی به عنوان تکیه‌گاه نیستند از این رو اکثراً از چارپایه‌ی بدون تکیه‌گاه استفاده می‌کنند.

بسیاری از کمانداران این کلاس دارای معلولیت در ناحیه‌ی بازو و دست هستند و این امر می‌تواند چالش‌های بیشتری را برای مربیان پیش آورد، چرا که ممکن است راهکارهای موجود مستلزم ایجاد تغییراتی زیاد در سبک اصلی تیراندازی باشند. در صورتی که کماندار از ناحیه‌ی بازو معلول باشد این معلولیت می‌تواند در بازویی که زه کمان را می‌کشد یا بازوی نگه دارنده‌ی کمان در دست باشد.

در این مورد کماندار برای نگهداری کمان از بازوی پروتزی استفاده می‌کند. این بازو باید به نحوی به کمان بسته شود و برای انجام این کار روش‌های بسیار مختلفی وجود دارد: ساده‌ترین راه این است که با استفاده از باند بازو را به کمان بست اما بسیاری از کمانداران روش‌های کاملاً پیشرفته‌ای را برای انجام این کار پدید آورده‌اند. راه‌حل این کار بسیار به میزان معلولیت بازو بستگی دارد. بازویی که از زیر آرنج قطع شده باشد در مقایسه با بازویی که از ناحیه‌ی شانه قطع شده باشد بسیار بیشتر به کماندار این حس را می‌دهد که کمان چگونه دارد عمل می‌کند. اگر هیچ راه‌حلی نباشد مربی باید با کماندار کار کند که تا زمان رسیدن به نتیجه‌ای رضایت‌بخش راه‌های بسیاری را امتحان کند.

اکثر کمانداران این دسته زه کمان را با استفاده از دندان می‌کشند. به مانند حلقه‌ی D شکل روی کمان کامپوند تکه‌ای چرم به زه کمان متصل می‌شود. کماندار چرم را گاز می‌زند و با استفاده از دندان‌های خود زه کمان را می‌کشد.

چند قطعه چرم یدکی را به همراه داشته باشید چرا که چرم مرتباً پاره می‌شود. تکنیک مورد استفاده با اکثر کمانداران دیگر فرق دارد چرا که بازویی که کمان را نگه می‌دارد در ابتدای کشش زه خم می‌شود و سپس به تدریج به سمت جلو حرکت می‌کند که بدیهی است این امر به خاطر محدوده‌ی بسیار کم سر برای حرکت به سمت عقب است. عضلات مورد استفاده برای کشیدن زه کمان با عضلاتی که کمانداران معمولی استفاده می‌کنند فرق دارند و در نتیجه کشیدن زه کمان‌های سنگین برای کمانداران این دسته دشوار است.